VDL Maassluis

EEN MOOI EN DIK VERDIEND HULDEBETOON AAN HANS LUTTIKHUIS BIJ 50-JARIG JUBILEUM

Ja, dat was het zeker, dik en dik verdiend. Zo keek iedereen naar het moment waarop teammanager en oer-VDL-vrijwiliger Hans Luttikhuis op een bijzondere wijze in de spotlights werd gezet vanwege zijn 50 ongelooflijke jaren van actief zijn binnen zijn vereniging.

De emoties knalden er meteen uit toen hij uit het niets opeens zijn vrouw Jacqueline, zijn beide dochters, schoonzonen en kleinkinderen op het sportpark van VDL zag staan. Hè, dacht Hans, die komen op zaterdag nooit bij mij kijken als ik actief ben op de club. Zijn gevoel, kort voor de wedstrijd VDL 1 - DVO'32 1 was juist. Hier stond iets bijzonders te gebeuren. 

De Technische commissie zat in het complot, zijn vrouw zat in het complot en de staf en spelers van de eerste vijf senioren-teams zaten in het complot. Allemaal met 1 doel: Hans het eerbetoon geven dat hij verdient.

Namens al die mensen, die dicht om hem heen kwamen staan op het hoofdveld - en met de zeer gewaardeerde medewerking van de spelers van DVO'32 ! - verwoordde  Marcel van der Kraan het gevoel van iedereen, wat ze bij deze alom en zeer gewaardeerde VDL'er hebben.

Die woorden luidden als volgt:

Hans Luttikhuis 

50 jaar lid zijn van een club is mooi.

50 jaar lid zijn kun je halen als je je tijd maar uitzit.

Maar er is dus 1 groot verschil: ben je alleen lid of ben je ook actief?

Dat laatste is bij deze man het geval.

50 jaar lang contributie betalen om lid te zijn van VDL

Maar tegelijkertijd 50 jaar alles doen voor deze club.

En de laatste 30 jaar zijn jaren, waarin wij eigenlijk Hans zouden moeten betalen.

Dat kan niet en dat doe je niet in een club die drijft op vrijwilligers

Toch is wat deze man voor VDL betekent ongekend in de wereld van het amateurvoetbal

Ik zou een hele lijst kunnen opnoemen, maar je kunt in het geval van Hans beter opnoemen wat hij nog niet heeft gedaan voor zijn vereniging. Dan ben je binnen 3 seconden klaar.

Nu noem ik de club of de vereniging.

Maar zo denkt Hans niet.

Hans denkt in mensen. Hij doet dingen voor zijn spelers, voor zijn staf, voor de jeugd, voor leiders, voor scheidsrechters.

Bij Hans is iedereen een mens en ook is ieder mens voor hem even belangrijk.

Andersom is hij door zijn liefde voor de club, een bemind mens.

Als de spelers van de selectie, die hij soms van 5 jaar af kent en nu 35 jaar zijn, je niet alleen respecteren, maar ook van je houden, heb je alles goed gedaan in je leven.

Zoveel dagen, zoveel maanden, zoveel jaren je ziel en zaligheid geven aan deze club.

Dat kan alleen als er achter je een formidabele familie staat en een geweldige vrouw.

Jouw Jacqueline is voor deze selectie en voor deze club ook goud waard geweest en hopelijk zal ze goud waard blijven.

Want elke dag dat zij jou steunt om je ‘ding’ te doen bij VDL, is voor ons allen weer een bonus.

Een ding, Jacq, hij is waarschijnlijk de enige man in Nederland die nooit kan zeggen dat hij de was niet kan doen. Want op dit complex heeft hij meer wasjes gedraaid dan al het personeel van Smeele en De Waslijn bij elkaar in 100 jaar.

Hans,

Jij bent in deze club, maar bovenal voor de selectie, trainers en spelers, het cement tussen de stenen.

Jij bent de bison kit, waarmee alle breuken al jaren worden gelijmd.

Jij bent de Kofi Anan van de voetbalwereld.

Jij bent de teddybeer in een blauw-witte speelgoedwinkel.

Jij bent de meest charismatische vrijwilliger die we rijk zijn.

En tot slot, zeg ik, Hans,

Jij bent een vriend. Een echte vriend. In goede en slechte tijden.

Dat is het mooiste wat ik over je kan zeggen.